Alles wat we doen, doen we vanuit één belangrijke oorzaak: eigen ervaringen. Van heel dichtbij zagen we onze eigen naasten en geliefde minder mobiel, minder valide en minder bekwaam worden. Het motiveerde ons om ons product en onze service af te stemmen op de persoon nauwkeurig, zodat het voor het voor iedereen een ideale toepassing zou zijn. Wij delen graag een paar van onze verhalen die ons inspireerde te doen wat we nu doen.
Mijn oma was al jaren ziek. Mijn opa heeft haar de laatste jaren van haar leven verzorgd, maar ging daar uiteindelijk zelf ook aan ten onder. Mijn oma kreeg longkanker, is meermaals gereanimeerd en heeft uiteindelijk na een ziektebed van tien jaar het leven gelaten. Mijn opa is al die tijd, dag en nacht bij haar gebleven. Heeft zijn baan opgezegd, had geen tijd meer voor zijn volkstuin. Mijn oma had geen constante verzorging nodig, maar kon wel op willekeurige momenten het erg benauwd krijgen. Dan had ze per direct zuurstof toevoer en medicijnen nodig. In retrospect heb ik zoveel respect voor die man. Wat hij wel niet heeft gelaten om voor mijn oma te zorgen is niet normaal. Toendertijd was er nog nauwelijks technologie. Pas in het laatste jaar van haar leven kreeg ze een plaatsje in een verzorgingshuis toegewezen. Dat gebeurde toen mijn opa kwam te overlijden. Ik denk dat mijn opa zijn laatste jaren zich niet zo had voorgesteld. Anno 2018 was dat ook niet meer nodig geweest. Daarom zet ik me nu in voor vergelijkbare situaties, zodat mensen hun oude dag zo praktisch en vrij mogelijk kunnen besteden.
Mick – Nederlandse Senioren Alarmering
Mijn vader verdween steeds. Eerst waren daar de eerste symptomen: een beetje vergeetachtig, af en toe stoppen met praten midden in een verhaal, niet meer herinneren waar de sleutels liggen. Al snel bleek dat hij met rap tempo achteruit ging. Het duurde niet lang meer voor de diagnose werd gesteld: dementie. Het eerste echte schrikmoment kwam toen we gebeld werden door de politie. Ze hadden pa gevonden in het park, hij was op zoek naar ma. Mijn vader en moeder waren al ruim twintig jaar gescheiden. Daarnaast woont mijn moeder al ruim tien jaar met haar nieuwe man in het buitenland. Het kwam steeds vaker voor dat pa werd thuis gebracht door buren of kennissen die hem vonden. Wij (de kinderen) moesten ook steeds meer een oogje in het zeil gaan houden. De onrust en onzekheid legde veel stress op onze persoonlijke levens.
Destijds leefde we in een waan dat we de volle zorg op ons moesten nemen. We bleven één voor één bij hem thuis om op te letten tot hij eindelijk zou worden toegelaten in een instelling. Iets wat nu absoluut nodig is (mijn vader leeft nog altijd en woont in een zorginstelling), maar destijds misschien niet helemaal. Als wij constant zouden kunnen zien waar hij was, misschien een melding krijgen als hij zich uit huis zou verplaatsen, dan hadden we waarschijnlijk geen constante zorgen om hem gehad. Dan hadden we hem even kunnen opbellen als we iets opvallends zagen, of desnoods even langsgaan. Het had ons rust gegeven. Dit is hetgeen wat ik zocht in ons systeem. Waar ik me hard voor heb gemaakt en waar ik uiteindelijk ook trots op ben te hebben gerealiseerd.
Mark – Nederlandse Senioren Alarmering
De melding die me het meest is bijgebleven is er eentje van een aantal maanden geleden. Een mevrouw maakte een melding dat ze was gevallen in de badkamer. Ze vroeg me per direct contact op te nemen met haar buurvrouw, wat ik ook gelijk deed. Haar buurvrouw was niet thuis, maar gaf wel aan binnen een half uur op locatie te kunnen zijn. Ik ben daarna weer met mevrouw in gesprek te gaan waarin ze al snel aangaf dat het niet goed ging. Ze had geen gevoel meer in haar been en voelde zich ook duizelig. Ik heb toen gelijk doorgeschakeld naar 1-1-2. Binnen een paar minuten was de ambulance ter plaatse.
Achteraf heeft mevrouw weer contact met ons opgenomen. Ze kon zich weinig meer herinneren van het incident. Blijkbaar was lichtelijk in shock. Ze had haar been gebroken en verloor ook veel bloed door haar verwondingen. Als ik niet had doorgeschakeld had het heel anders kunnen aflopen. Ze was ons eeuwig dankbaar en verklaarde ook dat ze altijd had getwijfeld aan het nut van het systeem. Die is er ook niet voor wekelijks gebruik, die is er voor die één of twee momenten dat je leven er vanaf hangt. Cases als deze zijn de reden dat ik doe wat ik doe. Hopelijk komt het niet zo vaak voor, maar als het gebeurt dan staan wij klaar.
Michael – Alarm Centrale