Wij spraken met Arie: een tevreden afnemer van onze dienst. Arie was al tien jaar zoekende naar de oplossing die bij hem past, maar door zowel een beperking in de techniek als problemen met andere aanbieders heeft het lang geduurd voor Arie tevreden was.
‘In Gesprek’ is een reeks artikelen ontstaan uit gesprekken met klanten van de Nederlandse Senioren Alarmering. Arie koos er drie jaar geleden voor om over te stappen naar onze dienst. Voorlopig heeft hij geen intenties om weg te gaan.
Arie (82) sukkelt al tien jaar met zijn gezondheid verteld hij ons: ‘Ongeveer tien jaar geleden ging het mis. Ik praat er niet graag over, maar laten we het erop houden dat het zo’n twee jaar heeft geduurd voordat ik me weer een volwaardig mens voelde.’ Arie heeft nooit kinderen gekregen en is ook niet getrouwd. Hij heeft maar weinig kennissen en familie om hem heen. ‘Maar dit is nooit anders geweest. Ik was altijd al een “loner” en ben daar redelijk comfortabel onder geweest.’ Aldus een stellige Arie.
Toch gaat Arie er graag op uit. ‘Vrijheid is een groot goed en zelfstandig door het leven kunnen is me veel waard. Er zijn periodes geweest de afgelopen jaren waarin dit niet mogelijk was.’ Arie begon met een vast alarmpunt aan huis waar in geval van nood iemand van de thuiszorg langskwam om te helpen. ‘Je voelt je bezwaard om hierop te drukken, vooral buiten werktijd om. Daarom blijf je maar zitten op de bank en pruttel je zo een beetje de dag door.’
Sinds Arie over is op mobiele alarmering is er een wereld voor hem opengegaan. ‘Ik ben weer vrij. Vanaf het moment dat ik fit genoeg was om zelfstandig te bewegen ging ik er weer op uit en werd ik weer gelukkig.’ Arie heeft een pakket met meldkamer en eventuele opvolging. ‘In je hoofd weet je dat het waarschijnlijk wel goed komt als je een stukje gaat lopen of bij iemand op bezoek gaat, maar het risico is het niet waard. Nu maakt het niet uit. De zekerheid dat als er iets gebeurt er hulp om de hoek is geeft me een vrij gevoel. Ik ben ondernemender en voel me weer een mens.’
‘Het laatste dat ik wil is opgesloten worden in een tehuis. Pas echt als het moet, maar geen moment eerder.’ Arie weet hij wil, maar het is ook nodig. De zorg is overbelast en het is voor iedereen goed om zo lang mogelijk zelfstandig door het leven te gaan. ‘Wij oudere jongere worden vaak weggezet als last, maar dat is nergens voor nodig. Neem het hef in eigen hand en maak er van wat je kan. Maak de zorg vrij voor mensen die niet anders kunnen.’, sluit hij af met een glimlach.
